...
In Azië lijkt de opmars van het nieuwe coronavirus momenteel gestopt, het aantal besmettingen loopt terug. In Europa is dat nog lang niet het geval. Tot nader order is Italië het zwaarst getroffen land van het Avondland. De gezondheidszorg zit er in moeilijke papieren. Niet voor niets liet de Italiaanse regering het hele land in lock-down gaan.Ook in België is het duidelijk dat de gezondheidszorg de komende weken nog harde noten zal moeten kraken. Krijgen we de coronacrisis onder controle zonder dat mensenlevens onnodig verloren gaan en zonder dat we in chaotische Italiaanse toestanden belanden?De hamvraag is in de eerste plaats of we er organisatorisch klaar voor zijn. Tot voor kort waren de maatregelen er vooral op gericht om een overbelasting van het systeem en de mensen die erin werken te voorkomen. Huisartsen vormen het eerste aanspreekpunt voor mensen die zich ziek voelen. Een telefonische triage van patiënten kan overbelasting tegengaan en kan voorkomen dat mensen meteen of alleszins te snel/onnodig naar de spoed trekken. Staalafnames niet in de huisartsenpraktijk maar op een aparte locatie doen, lijkt eveneens te getuigen van gezond verstand. Het 'generiek samenwerkingsprotocol' dat het netwerk van zorgorganisaties Zorgnet-Icuro en huisartsenvereniging Domus Medica afsloten, kan werken en verdient dus lof. Het is niet evident dat zorgverleners - ziekenhuizen en huisartsen - de handen in elkaar slaan.Het lijkt er wel op dat - alle voorzorgsmaatregelen ten spijt - een zekere overbelasting van de ziekenhuizen moeilijk vermijdbaar is. En dus probeert de 'Risk Management Group' die de coronacrisis tracht te bezweren, alle neuzen in dezelfde richting te krijgen. De universitaire ziekenhuizen dienen de nodige behandelcapaciteit te voorzien. Voor ziekenvervoer van COVID-19-patiënten van de thuissituatie naar het ziekenhuis worden per provincie specifieke ambulancediensten aangewezen. Ziekenhuizen moeten eenmalig de inzetbare beademingstoestellen en hart/longmachines beschikbaar voor COVID-19-patiënten inventariseren. Dagelijks wordt de beschikbare capaciteit aan intensieve zorg geüpdatet. Of dat allemaal volstaat om de crisis het hoofd te bieden, valt af te wachten. The proof of the pudding is in the eating.Ergens tussen 'het veld' en het beleid hangen wetenschappers zoals de Leuvense viroloog Marc Van Ranst. Hij vangt veel kritiek - ongetwijfeld ook wegens zijn uitgesproken politieke overtuiging. Objectief gesproken is professor Van Ranst echter een troef in tijden van crisis: hij communiceert helder en rationeel en is nooit te beroerd om uitleg te geven. Deze regering in lopende zaken moet in de zeer lange blessuretijd die haar werd toegemeten onverwachts nog alle zeilen bijzetten om deze onverwachte crisis het hoofd te bieden. Daarvoor haalt ze voorlopig een voldoende.Wat echter zeker niet helpt, is de ongemeen ingewikkelde structuur van dit land. De vele ministers die hun zegje mogen/moeten doen over een of ander aspect van het gezondheidsbeleid doen kostbare tijd verloren gaan. En zelfs corona is communautair. Franstalig België wil liever verbieden, Vlaanderen houdt het bij adviezen. Minister-president Elio Di Rupo (PS) zag ziekenhuizen in chaos. Vlaamse artsen en ziekenhuizen spraken dat meteen tegen.