...

Vanaf 1 januari 2020 moet elk algemeen ziekenhuis deel uitmaken van een locoregionaal klinisch netwerk. Veel is er echter nog niet geregeld en dat kan de ziekenhuizen de komende maanden zuur opbreken.Beginnen we bij de artsen - toch nog altijd de belangrijkste spelers binnen een ziekenhuis. Dat zij vlot kunnen migreren binnen het netwerk is natuurlijk essentieel. Ze moeten in elk ziekenhuis van het netwerk aan de slag kunnen. Tot nader order hebben ze echter enkel met hun 'moederhuis' een contract afgesloten, niet met het netwerk. Hoe zit dat dan? Idem dito uiteraard voor hoofdartsen, diensthoofden enz. Wat met hun juridische aansprakelijkheid?In het verlengde van het voorgaande. Wie wordt binnen een netwerk contractueel verantwoordelijk voor verpleegkundigen, administratieve medewerkers enzoverder? Is detachering toegelaten? Wat met de loon- en arbeidsvoorwaarden die verschillen binnen ziekenhuizen van hetzelfde netwerk? En uiteraard is er de sinds lang aanslepende pensioenproblematiek en de aanzienlijke financiële last van werknemers op rust in de openbare ziekenhuizen.Een belangrijke doelstelling van netwerkvorming is samenwerken stimuleren en concurrentie verminderen. Dat is minder evident dan het lijkt. Nu voert elk ziekenhuis bijvoorbeeld een eigen personeelsbeleid. Blijft dat zo? Gaan in de toekomst ziekenhuizen die deel uitmaken van één en hetzelfde klinische netwerk in onderlinge concurrentie gaan voor moeilijk invulbare functies? Gaat men elkaar vliegen proberen af te vangen? Hoe deontologisch is dat? Wat bij ontslag? Stel dat een werknemer ontslagen wordt omwille van diefstal of een andere dwingende redenen. Kan diezelfde man of vrouw dan nog solliciteren bij een ander ziekenhuis van hetzelfde netwerk? Mag het eerste ziekenhuis de reden van ontslag melden aan het tweede hospitaal? Wat met de regelgeving inzake Algemene Verordening Gegevensverwerking? Op deze en andere (deontologische) vragen zou toch stilaan een antwoord mogen komen.Verder. Werknemersvakbonden zijn nu actief op ziekenhuisniveau. Worden zij in de toekomst naar netwerkniveau getild en wordt dat dan ook juridisch verankerd? Komen er naast ondernemingsraden in de ziekenhuizen ook overkoepelende organen, netwerkondernemingsraden? Weinig tot niets is uitgeklaard.Een doelmatiger gebruik van de middelen is uiteraard één van de prioriteiten in de netwerkvorming. Dat geldt a fortiori voor meer lucratieve ziekenhuisdiensten zoals laboratoria klinische biologie en de ziekenhuisapotheek. Voor hen brengen netwerken evenwel belangrijke organisatorische en procedurele veranderingen met zich mee. Zijn ze daar klaar voor? En zijn de obstakels in de wetgeving uit de weg geruimd?Niet in het minst is er de BTW-wetgeving, een ingewikkeld kluwen waarin een kat haar jongen niet terugvindt. Een voorbeeld. Eén ziekenhuis binnen een netwerk koopt nieuwe medische apparatuur aan en stelt deze ter beschikking van een ander ziekenhuis binnen het netwerk. Moet het tweede ziekenhuis dan BTW betalen aan het eerste ziekenhuis? In principe wel maar in dat geval zal dat een meerkost voor het netwerk met zich meebrengen, geen rationeler gebruik van de middelen.Kortom, de mooie voornemens op beleidsniveau zijn nog lang niet vertaald in nieuwe wet- en regelgeving. Eer we zover zijn, gaat er nog veel water door de Schelde vloeien. Ondertussen zorgt de administratieve mallemolen de komende maanden bij de financiële diensten en HR-afdelingen van ziekenhuizen ongetwijfeld nog voor heel wat nachtmerries. Wordt vervolgd.