Dat blijkt uit een onderzoek van NHL Stenden Hogeschool en het Medisch Centrum Leeuwarden (MCL) in Nederland. Door middel van interviews en zelfbeoordelingen moesten verpleegkundigen vertellen wat zij verstaan onder 'verpleegkundig leiderschap' in de dagelijkse praktijk.

Op basis van de bevindingen formuleert lector Margreet van der Cingel van het MCL enkele aanbevelingen voor de praktijk.

Uit het onderzoek blijkt dat verpleegkundigen vinden dat zij nog meer initiatief kunnen tonen en in actie kunnen komen voor hun patiënt. "De hiërarchische relatie tussen artsen en verpleegkundigen van vroeger" is volgens Van der Cingel een van de redenen waarom verpleegkundigen dit ook nu soms nog lastig vinden. "Het verleden klinkt nog steeds een beetje door in het heden. Als verpleegkundige heb je eigen ervaringskennis, verantwoordelijkheid en deskundigheid." En die mogen ze nog volgens van der Singel op een gelijkwaardige manier inzetten in samenwerking met de arts.

Verder blijkt uit de studie dat verpleegkundigen wel goede voorbeelden laten zien van leiderschap, maar dat ze zich er niet bewust van zijn dat het effectief om leiderschap gaat, of welke kennis ze daarvoor gebruiken. "Verpleegkundigen zijn eigenlijk 'onbewust bekwaam'", zegt Margreet van der Cingel.

Daarnaast valt het in de resultaten op dat verpleegkundigen niet weten welke kennis ze missen. "Daarom is het extra belangrijk om kennis te onderhouden, zodat je up-to-date blijft." Kennis is macht, klinkt het. "Je wordt een stuk serieuzer genomen, als je weet waar je het over hebt."

Tot slot zegt Van der Cingel dat leiderschap "in teamverband [moet] plaatsvinden om succesvol te zijn. Als je in je eentje leiderschap toont en je team staat niet achter jou, dan is het niet effectief." Ze raadt aan om binnen het team te kijken hoe je het beste uit elkaar kan halen -- beginnend verpleegkundigen met nieuwe kennis en (nog) weinig ervaring en mensen die al langer in het vak zitten met veel ervaring.

Dat blijkt uit een onderzoek van NHL Stenden Hogeschool en het Medisch Centrum Leeuwarden (MCL) in Nederland. Door middel van interviews en zelfbeoordelingen moesten verpleegkundigen vertellen wat zij verstaan onder 'verpleegkundig leiderschap' in de dagelijkse praktijk.Op basis van de bevindingen formuleert lector Margreet van der Cingel van het MCL enkele aanbevelingen voor de praktijk.Uit het onderzoek blijkt dat verpleegkundigen vinden dat zij nog meer initiatief kunnen tonen en in actie kunnen komen voor hun patiënt. "De hiërarchische relatie tussen artsen en verpleegkundigen van vroeger" is volgens Van der Cingel een van de redenen waarom verpleegkundigen dit ook nu soms nog lastig vinden. "Het verleden klinkt nog steeds een beetje door in het heden. Als verpleegkundige heb je eigen ervaringskennis, verantwoordelijkheid en deskundigheid." En die mogen ze nog volgens van der Singel op een gelijkwaardige manier inzetten in samenwerking met de arts.Verder blijkt uit de studie dat verpleegkundigen wel goede voorbeelden laten zien van leiderschap, maar dat ze zich er niet bewust van zijn dat het effectief om leiderschap gaat, of welke kennis ze daarvoor gebruiken. "Verpleegkundigen zijn eigenlijk 'onbewust bekwaam'", zegt Margreet van der Cingel.Daarnaast valt het in de resultaten op dat verpleegkundigen niet weten welke kennis ze missen. "Daarom is het extra belangrijk om kennis te onderhouden, zodat je up-to-date blijft." Kennis is macht, klinkt het. "Je wordt een stuk serieuzer genomen, als je weet waar je het over hebt."Tot slot zegt Van der Cingel dat leiderschap "in teamverband [moet] plaatsvinden om succesvol te zijn. Als je in je eentje leiderschap toont en je team staat niet achter jou, dan is het niet effectief." Ze raadt aan om binnen het team te kijken hoe je het beste uit elkaar kan halen -- beginnend verpleegkundigen met nieuwe kennis en (nog) weinig ervaring en mensen die al langer in het vak zitten met veel ervaring.