Ziekenhuisnetwerken moeten vanaf volgend jaar tot een rationelere verdeling komen van zorgopdrachten. Artsen zullen misschien een nieuwe overeenkomst moeten onderhandelen. Maar een niet-flexibele arbeidswetgeving maakt mobiliteit voor veel ziekenhuispersoneel wel bijzonder moeilijk.
De ziekenhuisnetwerken maken nogal wat artsen onzeker over hun werk en over hun inkomen. 'Artsenmobiliteit in netwerken' was het onderwerp van een symposium van Zorgbeleid.be woensdag 24 april in Mechelen. Normaal gezien blijven artsen hun overeenkomst met hun ziekenhuis behouden. Maar misschien wordt hun afdeling gesloten - als er wat te veel kraamklinieken in het netwerk zijn, bijvoorbeeld. Hoe vult de overheid in de toekomst zorgprogramma's in en worden de erkenningen voor zorgoprachten geregeld? Misschien wordt een arts gevraagd tevens in een ander ziekenhuis te gaan werken.
De ziekenhuisnetwerken hebben maar een beperkte opdracht: coördinatie van zorgopdrachten en overeenkomsten met referentiecentra. Maar de wet voorziet ook de mogelijkheid om het statuut van de artsen geheel of gedeeltelijk naar het netwerkniveau over te hevelen. Er is de mogelijkheid dat ziekenhuisartsen naar het netwerkniveau verhuizen. Zelfstandige artsen zien 'mobiliteit binnen het netwerk' eigenlijk het best als een praktisch probleem: men moet komen tot goede afspraken waarbij de verschillende partijen voordeel hebben.
Volgens jurist Chris Engels, advocaat en docent arbeidsrecht, is er bij werknemers een veel groter probleem. Het gaat om een klein gedeelte van de artsen maar om de grote massa van verpleegkundigen. De wet verbiedt het immers om werknemers van een ziekenhuis 'ter beschikking te stellen' van een andere instelling. Er zijn uitzonderingen waarin dit toegelaten is maar die zijn erg beperkt en onwerkzaam. Men kan de werknemer onderbrengen in een overkoepelende vzw of werkgeversgroepering maar daar gelden onpraktische beperkingen en het vraagt stapels papierwerk. Volgens hem moet de overheid zich flexibeler opstellen en het verbod op terbeschikkingstelling binnen de netwerken ongedaan maken.
De ziekenhuisnetwerken maken nogal wat artsen onzeker over hun werk en over hun inkomen. 'Artsenmobiliteit in netwerken' was het onderwerp van een symposium van Zorgbeleid.be woensdag 24 april in Mechelen. Normaal gezien blijven artsen hun overeenkomst met hun ziekenhuis behouden. Maar misschien wordt hun afdeling gesloten - als er wat te veel kraamklinieken in het netwerk zijn, bijvoorbeeld. Hoe vult de overheid in de toekomst zorgprogramma's in en worden de erkenningen voor zorgoprachten geregeld? Misschien wordt een arts gevraagd tevens in een ander ziekenhuis te gaan werken.De ziekenhuisnetwerken hebben maar een beperkte opdracht: coördinatie van zorgopdrachten en overeenkomsten met referentiecentra. Maar de wet voorziet ook de mogelijkheid om het statuut van de artsen geheel of gedeeltelijk naar het netwerkniveau over te hevelen. Er is de mogelijkheid dat ziekenhuisartsen naar het netwerkniveau verhuizen. Zelfstandige artsen zien 'mobiliteit binnen het netwerk' eigenlijk het best als een praktisch probleem: men moet komen tot goede afspraken waarbij de verschillende partijen voordeel hebben.Volgens jurist Chris Engels, advocaat en docent arbeidsrecht, is er bij werknemers een veel groter probleem. Het gaat om een klein gedeelte van de artsen maar om de grote massa van verpleegkundigen. De wet verbiedt het immers om werknemers van een ziekenhuis 'ter beschikking te stellen' van een andere instelling. Er zijn uitzonderingen waarin dit toegelaten is maar die zijn erg beperkt en onwerkzaam. Men kan de werknemer onderbrengen in een overkoepelende vzw of werkgeversgroepering maar daar gelden onpraktische beperkingen en het vraagt stapels papierwerk. Volgens hem moet de overheid zich flexibeler opstellen en het verbod op terbeschikkingstelling binnen de netwerken ongedaan maken.
